Test Martindale'a i Wyzenbeeka

Wybierając tkaninę tapicerską, zazwyczaj zwracamy uwagę na wygląd materiału i jego strukturę. Dla laika ocena jego trwałości jest praktycznie niemożliwa, bo przecież wszystko, co nowe, musi być ładne. Istnieją jednak dwa tajemnicze testy, które pozwalają określić jakość i trwałość tkaniny tapicerskiej bez konieczności ciągłego wstawania z kanapy przez rok… 🙂

Testy Wyzenbeeka i Martindale'a to dwie powszechnie stosowane metody przewidywania podatności na zużycie. Rzeczywista wydajność zależy od wielu czynników, takich jak skład włókien, splot, wykończenie, konstrukcja mebli, konserwacja, czyszczenie i użytkowanie. Trwałość tkaniny tapicerskiej to złożona interakcja szeregu testów, które oprócz ścieralności obejmują poślizg szwów, sposób obicia, wytrzymałość na rozciąganie i użytkowanie.

Zarówno Wyzenbeek, jak i Martindale to testy ścieralności, które badają różne właściwości tkaniny. Pierwszy z nich polega na tarciu wzdłuż osnowy i wątku tkaniny, a drugi na tarciu w kształcie ósemki. Sukces w jednym teście niekoniecznie oznacza uzyskanie zadowalającego wyniku w drugim.

Czym jest test Martindale’a?

Jakość tkaniny ocenia się głównie za pomocą cykli Martindale'a, które określają odporność tapicerki na ścieranie. Materiał testuje się czesaną wełną, która tworzy na materiale ósemki – aby jak najlepiej odwzorować naturalny proces zużycia tapicerki. Podana wartość to liczba cykli, które głowica pocierająca wykonała do momentu wystąpienia znaczących zmian w wyglądzie materiału (dziur, otarć, silnego mechacenia). W praktyce taki test trwa kilka godzin, a nawet kilka dni – w zależności od jakości badanej tkaniny. Liczba cykli decyduje o stopniu ścierania. Im wyższy wynik uzyskany w teście, tym lepsza jakość tkaniny.

Kierując się kryteriami oceny Niemieckiego Instytutu Tapicerskiego (tak, istnieje coś takiego), określamy możliwość dopuszczenia tkaniny do użytkowania w określonych warunkach. Należy pamiętać, że w zależności od twardości pianki nałożonej na tkaninę, przyjmuje się różne wartości.

Użytek prywatny:
10 000 (pianka miękka) i 15 000 (pianka twarda)
Zastosowanie komercyjne (np. w biurach):
25 000 (pianka miękka) i 35 000 (pianka twarda)
Użytek publiczny:
30 000 (pianka miękka) i 40 000 (pianka twarda)

Uważa się jednak, że w rzeczywistości należy przyjąć „na zapas” +10 000 do każdej wartości, tak aby gdy ponownie przejrzysz katalog tkanin lub próbnik i zobaczysz informację, że dana tkanina ma odporność na ścieranie obliczoną w 40 000 cykli Martindale'a, wiedziałeś już, że masz do czynienia z tkaniną z wyższej półki cenowej.

Martindale to jednostka miary odporności na ścieranie tekstyliów, zwłaszcza tych stosowanych w tapicerstwie. Urządzenie Martindale’a służy również do badania mechacenia się tkanin.

W Stanach Zjednoczonych test Wyzenbeeka jest często stosowany zamiast testu Martindale'a.

Na czym polega test Wyzenbeeka?

Test polega na użyciu specjalnej maszyny, która umożliwia ciasne naciągnięcie próbki tkaniny na ramę. Poszczególne próbki testowe, wycięte z kierunku osnowy i wątku, są następnie pocierane w przód i w tył, używając zatwierdzonej tkaniny jako materiału ściernego. Liczba cykli podwójnego pocierania, po których następuje zerwanie dwóch przędz lub zauważalne zużycie, jest rejestrowana jako wskaźnik ścieralności tkaniny.

Przykładami instalacji o dużym natężeniu ruchu są: pomieszczenia korporacyjne, pokoje/apartamenty hotelowe, sale konferencyjne i jadalnie.